Tłumaczenia polsko-norweskie - kiedy trzeba skorzystać z tłumacza przysięgłego?

Tłumaczenia polsko-norweskie to kluczowy element wspierający komunikację między Polską a Norwegią w wielu obszarach życia zawodowego i prywatnego. Niezależnie od tego, czy potrzebujesz przetłumaczenia dokumentów osobistych, umów czy aktów urzędowych, warto zrozumieć, jakie rodzaje tłumaczeń są dostępne i kiedy wymagane jest tłumaczenie przysięgłe.

Przed zgłoszeniem tłumaczenia sprawdź wymagania urzędu

Zanim zlecisz wykonanie tłumaczenia, upewnij się, czy urząd, do którego dostarczysz dokument, wymaga tłumaczenia przysięgłego. W niektórych przypadkach może być potrzebna dodatkowa adnotacja o zgodności z oryginałem (apostille). To szczególnie istotne w sytuacjach, gdy dokumenty mają zostać złożone w instytucjach rządowych w Norwegii, takich jak UDI (Urząd ds. Cudzoziemców), DSB (Dyrekcji Ochrony Cywilnej i Planowania Awaryjnego) czy HK-dir (Departament Szkolnictwa Wyższego i Umiejętności).

Kontaktując się z tłumaczem, zawsze poinformuj go o celu tłumaczenia i specyficznych wymaganiach urzędu. Może to zaoszczędzić czasu i kosztów, a także zapewnić, że Twoje dokumenty będą zaakceptowane bez dodatkowych komplikacji.

Tłumaczenie standardowe a przysięgłe – czym się różnią?

Tłumaczenie standardowe to przekład tekstu wykonany przez tłumacza, który nie wymaga uwierzytelnienia. Jest stosowane do materiałów takich, jak strony internetowe, dokumentacja techniczna czy listy prywatne. W niektórych przypadkach urzędy akceptują takie tłumaczenia. Tłumacz sam określa standard strony tłumaczeniowej – liczba znaków waha się zazwyczaj od 1400 do 1800.

Natomiast tłumaczenie przysięgłe (zwane też tłumaczeniem uwierzytelnionym) to tłumaczenie poświadczone pieczęcią i podpisem tłumacza przysięgłego, posiadające moc prawną. Tłumacz przysięgły musiał wcześniej zdać państwowy egzamin, co gwarantuje doskonałą znajomość języka (oficjalny rejestr tłumaczy przysięgłych różnych języków prowadzi Ministerstwo Sprawiedliwości). Tłumaczenia przysięgłe są z reguły wymagane przez urzędy i instytucje w sprawach oficjalnych, związanych np. z podatkami, świadczeniami państwowymi, ulgami, wnioskami. Określa się, że jedna strona tłumaczeniowa odpowiada 1125 znaków. Tłumacz przysięgły może również wystawić odpis dokonanego wcześniej tłumaczenia, dlatego też nie jest konieczne wielokrotne zlecanie usługi tłumaczenia całości dokumentu. Odpis jest również wprowadzany do rejestru tłumaczeń przysięgłych, a co za tym idzie dodatkowo płatny.

Usługi tłumaczeniowe obu rodzajów tłumaczeń oferuje firma MultiNOR – kliknij tutaj, by dowiedzieć się więcej.

Główne różnice między tymi typami tłumaczeń obejmują:

• Status prawny: Tłumaczenie przysięgłe jest uznawane za dokument urzędowy.
• Zakres odpowiedzialności: Tłumacz przysięgły odpowiada prawnie za zgodność tłumaczenia z oryginałem.
• Koszty: Tłumaczenie przysięgłe jest zwykle droższe z uwagi na dodatkowe wymagania formalne.

Te dokumenty musisz przetłumaczyć przysięgle

Nie wszystkie dokumenty wymagają tłumaczenia przysięgłego, ale niektóre z nich są obligatoryjne w określonych sytuacjach. Poniższa lista obejmuje najczęściej wymagane dokumenty:

• Akty stanu cywilnego (np. akty urodzenia, małżeństwa) do składania w UDI i innych norweskich urzędach imigracyjnych.
• Dokumenty edukacyjne i zawodowe (np. dyplomy, świadectwa) do DSB i HK-dir w procesach nostryfikacyjnych.
• Dowód rejestracyjny pojazdu w sytuacjach wymagających legalizacji pojazdu sprowadzanego z Norwegii.
• Tłumaczenie przysięgłe tych dokumentów zapewnia ich akceptację przez norweskie instytucje i pozwala uniknąć odrzucenia wniosków z powodu braków formalnych.